Al heel wat jaren heeft André de eer om zich officieel de oudste bewoner van Ter Heide te noemen. Deze zomer mag hij maar liefst 79 kaarsjes uitblazen. In Spar 2 wordt hij op zijn oude dag goed in de watten gelegd. Niks moet en vooral rust en comfort staan voorop. In al die jaren hebben heel wat mensen André leren kennen in Ter Heide. In deze blog stellen zijn begeleiders hem ook graag aan jou voor.
De eerste kennismaking
Op 1 juni 1981 zette André zijn eerste stappen in Ter Heide. Hij had het geluk op te groeien in een warm gezin met veel halfzussen en -broers die hem graag zagen, dus we leerden hem pas kennen op volwassen leeftijd. Voor hij ons vervoegde, bracht André noodgedwongen een tijd door in een psychiatrisch centrum. Daar zat hij niet op zijn plek, maar in die tijd waren er geen andere mogelijkheden voor volwassenen met een beperking. De enige plek waar zij in de jaren 70 opvang konden krijgen, was in de psychiatrie. Gelukkig kreeg hij één jaar na de opening van campus Zonhoven een tweede thuis in Ter Heide.
André staat altijd als eerste klaar met een lieve lach en vriendelijke groet
Burgemeester André
Dat André op de juiste plek zat in campus Zonhoven, was duidelijk. Hij kwam binnen in het toenmalige Spar 4 en verhuisde na 18 jaar naar Spar 1. 12 jaar later werd Spar 1 verbouwd. De hele leefgroep verhuisde daarom naar wat verderop in de gang en werd omgedoopt tot Spar 2. Daar kan je André nog nu steeds terugvinden. We leerden hem daar kennen als een heel joviale en sociale man die altijd contact probeert te maken met iedereen.
Zeker bij de ‘oude garde’ van Ter Heide is hij een bekend figuur. Iedereen kent André en André kent iedereen. Als hij je eenmaal heeft ontmoet, zal hij niet snel vergeten wie je bent. Toen hij wat jonger was, durfde hij al eens naar je toe stappen als je voorbij wandelde om zichzelf voor te stellen. Hij staat altijd als eerste klaar met een lieve lach en een vriendelijke groet. En als we gaan wandelen, zegt hij altijd vriendelijke goedendag aan iedereen die we tegenkomen. Voor ons is hij dan ook echt de burgemeester van woonbuurt Berk-Spar (of zelfs van Ter Heide).
Favoriete bezigheden
Spar 2 is altijd al een leefgroep geweest voor ouder wordende bewoners. Alles gaat hier wat rustiger aan zodat onze mannen en vrouwen op hun gemak kunnen genieten van de dingen die ze graag doen. Voor André is dat kleuren, puzzelen, boekjes scheuren of rolstoelfietsen. Vóór corona, toen er grote muziekactiviteiten in de campus georganiseerd werden, zag je André steevast op het podium staan om mee te zingen met oude liedjes. Hij kende ze allemaal! Vroeger ging hij ook graag supporteren voor zijn favoriete voetbalploeg KRC Genk. Omwille van corona, maar ook zijn ouderdom, zijn we overgeschakeld naar sport op televisie. Naast voetbal vraagt hij regelmatig om de koers op te zetten.
Naar sport kijken is één ding, maar zelf sportief bezig zijn hoeft intussen niet meer. Als hij niet echt mee op activiteit moet, zit André het liefst van al in zijn luie zetel te genieten van zijn oude dag. Wandelen deed hij vroeger wel graag wel, maar nu kost het altijd wat moeite om hem uit zijn zetel te krijgen. Meestal kiest hij ervoor om niet te veel zelf te stappen en zich te laten rondrijden in zijn rolstoel. We proberen André toch aan te moedigen om regelmatig te stappen, want rust roest. Dat gebeurt dan wel met een beetje tegenzin.
Wandelen met een doel
Vroeger kregen we hem soms wel uit zijn zetel om een tijdschriftje te gaan halen. Zijn ‘boekjes’ lagen voor hem klaar op het bureau van leefgroepencoördinator Claude. Het was telkens maar een korte wandeling door de leefgroep, via de gang naar buiten en naar het gebouw erlangs, maar dan had André toch een beetje beweging gehad op dagen waarop hij geen zin had in een wandeling. En met een nieuw tijdschrift om in stukjes te scheuren was hij altijd tevreden. Nu Claude met pensioen is, liggen de tijdschriften wat dichterbij.
Met ouder worden, worden we vaak koppiger. Voor André klopt dat zeker. Hij zal het ons duidelijk vertellen wanneer hij geen zin heeft om iets te doen. Natuurlijk kunnen we hem niets verplichten, dus we houden zeker rekening met zijn wensen. Vaak vragen we hem waar hij zin in heeft of geeft hij zelf aan wat hij wil doen. Dan vraagt hij bijvoorbeeld zelf om een tijdschrift of zijn kleurtjes.
Hem laten genieten van zijn oude dag is voor ons het allerbelangrijkst
Levensgenieter
Net zoals veel bewoners in Ter Heide kan André echt genieten van een lekker stukje taart of een restaurantbezoek. Als we gaan uiteten, nemen we altijd zijn kleurboek en kleurtjes mee. Dan heeft hij een bezigheid terwijl hij wacht op zijn eten. Nadien is hij wel altijd even blij om terug in de leefgroep te zijn, want hij ploft steevast neer in zijn favoriete zetel om te bekomen van al dat lekkers. Gelukkig denkt André ook aan zijn gezondheid, want na het eten vraagt hij regelmatig om een stukje fruit. Daar kan iedereen een voorbeeld aan nemen!
Voor André is het op deze leeftijd vooral belangrijk dat hij zich goed en comfortabel voelt in de leefgroep. Op tijd lekker eten krijgen, verzorgd worden, ’s morgens een lekker tasje koffie drinken en niet te veel ‘moeten’. Ook een middagdutje doen hoort er intussen bij. André haalt vooral plezier uit de simpele dingen in het leven. Wij proberen hem dan ook vooral te laten genieten van zijn oude dag.
Typisch André
Alhoewel André iedereen kent die aan hem is voorgesteld, durft hij ook al eens zijn eigen namen te verzinnen voor nieuwe collega’s of bewoners. Er zit niet meteen een logica achter die we kunnen ontrafelen, maar eenmaal hij een naam gekozen heeft, blijft deze wel hangen. Leen werd bijvoorbeeld vorige herfst ‘Fonske’ en Iris noemt hij al een hele tijd 'Wim'. Daarnaast is hij ook zeer nieuwsgierig naar de buren. Zo vraagt hij zeker een keer of tien per dag wie er op dienst is in Spar 1 en Spar 3. Het is meer een routinevraag dan belangrijke informatie voor André, maar toch wil hij altijd op de hoogte blijven.
Vedette van de familie
Naast contacten leggen in en buiten de leefgroep, kijkt André ook altijd uit naar het contact met zijn familie. Zijn halfzus Liesbet en haar man Jef sturen regelmatig een kaartje naar de leefgroep. Wij lezen dan voor wat erop geschreven staat en André is gelukkig dat hij weer post heeft gekregen. Ook van hun telefoontjes kan hij genieten. Wanneer het kan komen ze ook op bezoek in de leefgroep. Ze brengen altijd wel iets mee voor André als ze langskomen, maar op zijn verjaardag is het echt feest. Dan zorgen ze voor een lekkere taart om samen op te peuzelen.
Andrés familie is altijd zeer betrokken geweest. Enkele jaren geleden konden we ervaren dat André niet alleen een populaire bewoner is in Ter Heide, maar ook ongelooflijk graag gezien wordt door zijn familie. Bij het overlijden van zijn moeder vond Andrés familie het belangrijk om hem hier ook bij te betrekken. Toen we met André aankwamen op de koffietafel werd hij als vedette onthaald. Hij ging aan elke tafel goeiedag zeggen en handjes schudden. Iedereen kende hem, van de verst verwijderde nonkel tot het jongste kleinkind. In die grote familie accepteerde iedereen André voor wie hij was. Voor ons was dat prachtig om te zien, want dat is het enige dat telt: dat onze bewoners zichzelf mogen zijn en erbij horen.
Doorheen meer dan 40 jaar is Ter Heide echt een thuis geworden voor André
Dankwoord vanuit de familie
Ook de familie van André is blij dat hij een plekje gevonden heeft in de Spar: "Het beeld van André en zijn leven in Spar 2 laat zien hoe Ter Heide doorheen meer dan 40 jaar voor André echt zijn thuis is geworden. En bij een thuis hoort warmte, geborgenheid, zorg, erkenning, materiële omkadering, veiligheid, aandacht, ... Van dat alles mag André genieten dankzij de professionaliteit, de betrokkenheid en het respect waarmee hij door alle medewerkers wordt bejegend. Bij elk bezoek, bij ieder contact is dit voelbaar.
Meest treffend hebben we dit ervaren toen André enkele jaren geleden voor een langere periode in het ziekenhuis was opgenomen. Al die tijd zorgde Ter Heide ervoor dat er steeds een medewerker bij hem aanwezig was. Zo was er voor André altijd een vertrouwd gezicht in de buurt in die vreemde omgeving. Praktisch en organisatorisch was dit zeker niet makkelijk. Dat dit effectief toch gerealiseerd werd, spreekt boekdelen.
Daarom: ere wie ere toekomt! Beste medewerkers van Ter Heide, we zijn jullie bijzonder dankbaar voor de inzet en de hartelijkheid waarmee jullie André – Dédé zoals wij hem noemen – omringen. Het feit dat hij zo vaak blij, open en ontwapenend is, is voor het grootste deel aan jullie te danken!" - De familie van André
Spar 2
Benieuwd naar meer verhalen over de bewoners van Ter Heide? Lees hier onze andere blogverhalen.
Wil je weten hoe Ter Heide jou kan helpen in de zorg en ondersteuning van jouw kind/familielid? Contacteer ons vrijblijvend en wij maken graag tijd om jouw vragen te beantwoorden.